Inseminacja domaciczna – IUI

Inseminacja jest zabiegiem wspomagania rozrodu przez podanie pacjentce wcześniej przygotowanego nasienia. Nasienie podaje się zwykle do jamy macicy (dlatego mówi się też o inseminacji domacicznej czyli IUI od angielskiego intra uterine insemination), chociaż spotyka się także inseminację dojajowodową, doszyjkową czy dopochwową (obecnie w Polsce wykonuje się praktycznie głównie inseminację domaciczną).

Plemniki podawane pacjentce mogą pochodzić od jej męża czy partnera lub od dawcy nasienia. W pierwszym przypadku mówi się o tzw. AIH (ang.: artificial insemination by husband), a w drugim o AID (ang.: artificial insemination by donor) i te skróty są powszechnie stosowane także w polskich klinikach leczenia niepłodności i gabinetach ginekologicznych. W obu przypadkach nasienie powinno być wcześniej odpowiednio przygotowane, co ma na celu aktywację plemników, która w normalnych warunkach (podczas zapłodnienia naturalnego) odbywa się gdy plemniki przechodzą przez układ rozrodczy kobiety. Taka aktywacja zwana jest kapacytacją plemników. Ponieważ podczas sztucznej inseminacji plemniki nie mają szans przejść kapacytacji w sposób naturalny, trafiając bezpośrednio do macicy, dlatego niezbędne jest jej sztuczne „wymuszenie”.  Przygotowanie nasienia do inseminacji może odbywać się różnymi metodami (np. swim-up, washing czy wirowanie w gradiancie) i poza aktywacją plemników ma także na celu wyselekcjonowanie plemników o najlepszym ruchu, które mają szanse dotrzeć do jajowodu i zapłodnić komórkę jajową. Z tego też względu inseminacji nie wykonuje się nasieniem, w którym nie ma plemników ruchliwych (co wcześniej należy sprawdzić wykonując badanie ogólne nasienia).

Przyjmuje się, że nasienie może być użyte do inseminacji jeśli jest w nim minimum 10 milionów plemników na mililitr oraz gdy pozostałe parametry (ruchliwość i morfologia) są prawidłowe. Jeśli wykonuje się AIH to możliwe jest użycie nasienia świeżo oddanego przez męża czy partnera. W przypadku wykonywania AID zaleca się stosowanie nasienia mrożonego, gdyż w przypadku dawcy zawsze istnieje potencjalne ryzyko przeniesienia na pacjentkę chorób zakaźnych (przechowywanie zamrożonego nasienia pozwala na ponowne badania dawcy po upływie czasu i uzyskanie pewności, że w momencie oddania nasienia nie był on zakażony).

Inseminację można także wykonać plemnikami pobranymi z najądrzy. Ma to uzasadnienie i jest możliwe w przypadkach tzw. azoospermii lub oligozoospermii obturacyjnej, kiedy czynność plemnikotwórcza jąder jest zachowana, a plemniki nie przechodzą do nasienia na skutek niedrożności przewodów wyprowadzających np. nasieniowodów.

Podjęcie decyzji o kwalifikacji pary do inseminacji musi być poprzedzone badaniem nasienia partnera. Pozwala to na podjęcie decyzji czy może być ono użyte, czy należy zastosować nasienie dawcy.

Skuteczność inseminacji domacicznej waha się wg różnych doniesień od 5 do 25% na cykl. Ta skuteczność w dużej mierze zależy od przyczyn niepłodności, wieku pacjentów oraz jakości użytego nasienia i prawidłowości jego przygotowania. Przyjmuje się, że największe szanse na zajście w ciążę istnieją przy pierwszych 6 zabiegach, (niektóre źródła mówią o 3 zabiegach) – jeśli te próby nie są udane rokowania na powodzenie inseminacji maleją i jest to wskazanie do zastosowania innych metod wspomagania rozrodu lub do zmiany leczenia.

Inseminacje wykonywane są zarówno w klinikach leczenia niepłodności jak i w gabinetach ginekologicznych nie specjalizujących się w tej dziedzinie – sam zabieg jest stosunkowo prosty, gdyż polega na wprowadzeniu próbki nasienia do jamy macicy przez pochwę za pomocą specjalnego cewnika.

Wskazania do sztucznej inseminacji:

– endometrioza (głównie I i II stopień),
– PCO (zespół policystycznych jajników),
– anomalie anatomiczne w budowie pochwy lub prącia uniemożliwiające normalne współżycie,
– wytrysk wsteczny,
– zaburzenia erekcji ze strony partnera uniemożliwiające normalne współżycie,
– niepłodność o nieustalonej przyczynie (niepłodność idiopatyczna),
– wrogość śluzu szyjkowego,
– obniżone (ale nie nadmiernie) parametry nasienia,
– azoospermia lub oligozoospermia obturacyjna przy zachowanej czynności plemnikotwóczej jąder i obecności plemników w najądrzach.

Inseminacji nie wykonuje się w przypadkach:

– niedrożności jajowodów,
– złych parametrów nasienia (wtedy zalecona może być inseminacja nasieniem dawcy, AID).

Gdzie wykonać zabieg inseminacji: link